เบียดเบียนสัตว์คือสร้างกรรม

ใครกินเนื้อสัตว์ก็มีกรรม

ท่านเม่งจื้อ ปราชญ์จีนสมัยโบราณกล่าวไว้ว่า

“หากได้ยินเสียงการฆ่าจะไม่แตะต้องสัตว์นั้น” นั่นก็คือ หากเราได้ยินเสียงเราจะไม่เบียดเบียนหากได้เห็นการฆ่าเราจะไม่เบียดเบียนหากได้รับรู้ถึงการฆ่าก็จะไม่เบียดเบียน จิตของทุกๆ คน หากเห็นคนกำลังจะดับแดดิ้น ท่านมองดูเฉยๆ หรือว่าท่านเข้าไปช่วย (เข้าไปช่วย)เราเห็นคนถูกรถชน เราคิดว่าเรื่องของเขาไม่เอา เดี๋ยวเขาว่าเรานั่นแหละชนเขา บางทีเห็นคนโบกรถอยู่ข้างทางก็ไม่กล้าลงไปช่วย เพราะกลัวอันตราย แต่ว่าสัตว์เหมือนคนไหม ถ้าเราช่วยเขา สัตว์นั้นทำร้ายเราไหม (ไม่ทำร้าย) ยกเว้นงูนะ

ถ้าท่านละเว้นจากการเบียดเบียนทำร้ายสรรพสัตว์ได้ก็จงละเว้นเสีย

เพราะคนทุกคนต่างรักชีวิต และคนทุกคนอยากมีชีวิตบั้นปลายที่จบลงอย่างสงบสุข ไม่มีใครอยากมีชีวิตบั้นปลายที่จบลงด้วยการถูกฆ่าและไม่อยากเป็นตัวบำรุงให้ใคร
 
หลายๆ คนมักจะพูดว่า

เอาเนื้อสัตว์นี้มาบำรุงฉัน ตัวท่านอยากเอาเนื้อท่านไปบำรุงใครไหม (ไม่อยาก)แล้วทำไมถึงชอบเอาเนื้อคนอื่นมาบำรุงล่ะ ฉะนั้น จิตใจที่เมตตาจึงต้องพยายามพลิกฟื้นคืนมาให้ได้

สังคมปัจจุบันนี้ สิ่งที่ขาดไปนั่นก็คือความรู้สึกผิดชอบชั่วดี

และจิตใจที่เมตตาของคน เดึ่ยวนี้ค่อยๆ หายไปทีละน้อย พอจิตใจเมตตาและความรู้สึกผิดชอบชั่วดีหายไป หนทางแห่งธรรมคนก็ไม่ค่อยอยากจะเดินกัน มีใครไหมจิตใจไม่ดีแล้วจะเดินทางธรรม ฉะนั้น การศึกษาหลักธรรม จุดหลักใหญ่ๆ ที่เราอยากจะบอกท่าน นั่นก็คือ พลิกฟื้นจิตใจอันเมตตาให้เกิดขึ้น และนำพามวลชนเดินสู่หนทางธรรมะ นี่คือหลักใหญ่ๆ ในการศึกษาหลักธรรม ศึกษาเพื่อปลุกจิตสำนึก เรียกจิตใจอันดีงาม เรียกความรู้สึกผิดชอบชั่ว ดีของเราให้กลับคืนมาเป็นคนที่สมบูรณ์ และเดินไปสู่หนทางที่ถูกต้อง

หนึ่งในแปดเซียนท่านหันเซียงจื่อ
สถานธรรมหงเต้า จ.เชียงราย
15 มิถุนายน 2545