ทุกข์เพราะความแตกต่าง

มีทุกข์อีกอย่างหนึ่งที่เกิดในหมู่คณะใดแล้วมักจะทำให้เกิดความขัดแย้ง

นั่นก็คือทุกข์ เพราะความแตกต่างจริงไหม คนเรามีความแตกต่างกันเป็นเรื่องธรรมดาและเป็นเรื่องธรรมชาติ ถ้าเราเกิดความขัดแย้งขึ้นมา ความขัดแย้งนั้นจะไม่ตกผลเป็นความแตกแยก เมื่อเรายอมรับความแตกต่างระหว่างกัน ย่อมไม่เกิดเป็นทุกข์

ที่เราเป็นทุกข์อีกอย่างหนึ่งเวลาทำงาน อยู่ร่วมกับใคร หรือเราอยู่ในครอบครัวแล้วเราเป็นทุกข์

นั่นคือความแตกต่างระหว่างความคิด พ่อแม่คิดอย่างหนึ่งเราคิดอย่างหนึ่ง พี่น้องคิดอย่างหนึ่ง เราทะเลาะกับสามีทุกๆ วันเพราะอะไร เพราะความคิดไปคนละเรื่องคนละมุม เราไปซ้ายเขาไปขวาเราเดินหน้าเขายอมถอยหลัง เราเลือกฟังแต่สิ่งที่หูอยากฟัง เลือกดูแต่ที่ตาเราอยากมองเรากำลังปิดบังตัวเองอยู่ทำไมเราไม่มองสิ่งที่ไม่น่ามองแล้วมองให้เห็นว่ามันน่ามองได้เหมือนกัน

เคยเห็นฟ้ากับดินไหม ฟ้ากับดินแตกต่างกันไหม แต่ทำไมอยู่ร่วมกันได้

นั่นก็เพราะมีมนุษย์อยู่ตรงกลาง เพราะมีมนุษย์ที่รู้จักสามารถนำฟ้ากับดินมาใช้ให้เกิดประโยชน์ ตัวเราก็เหมือนกัน สามีคิดอย่างหนึ่งเราคิดอย่างหนึ่ง เรายอมรับความแตกต่างได้ไหม แล้วเราสามารถยืนตรงกลาง อีกทั้งสามารถอาศัยความแตกต่างนั้นให้เกิดประโยชน์ได้อย่างไร

ถ้าเราสามารถยืนตรงกลางได้เราก็ยังเป็นมนุษย์

แต่ถ้าเรารู้ว่า เราพบความแตกต่างแล้วเรายืนตรงกลางไม่ได้ และไม่สามารถใช้ชีวิตได้ เราหาใช่มนุษย์ไม่ อาจจะไปเป็นนกที่อยู่บนฟ้าหรืออาจจะไปเป็นปลาที่อยู่ในน้ำแต่ตอนนี้เราเป็นสองขาที่เดินอยู่บนดิน

เรามองเห็นทุกวันฟ้าก็เป็นฟ้าดินก็คือดิน

เราเปลี่ยนดินให้เป็นฟ้าได้ไหมเปลี่ยนฟ้าให้เป็นดินได้ไหม เหมือนกัน เราก็คิดแบบเรา เขาก็คิดแบบเขาจะให้คิดเหมือนกันได้ไหม แต่ตัวเราเองจะทำอย่างไรให้ฟ้ากับดินนี้อยู่ร่วมกันได้ แล้วเราก็จะเป็นมนุษย์ผู้ประเสริฐ แต่เราชอบเป็นนกที่ขึ้นไปบนฟ้าหรือไม่ก็เป็นหนอนที่ไชดินไม่ยอมฟังเหตุผล ปิดหูปิดตามุดอยู่ในดินลงไปเรื่อยๆ สามีพูดอะไรฉันไม่สนฉันมีเหตุผล ลูกพูดอะไรแม่ไม่สนแม่ดำน้ำลงไปบุ๋งๆจริงไหม ลูกก็บินบนฟ้าไป แล้ววันไหนจะโคจรเจอกันไหมก็เป็นทุกข์ไหมเมื่อนกกับปลาคุยกันไม่รู้เรื่องแต่เราคือมนุษย์ผู้ประเสริฐ เขาจึงบอกว่าย้ายเขาเคลื่อนแผ่นดินเรายังทำได้ แต่เปลี่ยนใจคนเปลี่ยนไม่ได้ ยังยอมมุดดินกันอยู่หรือ (ไม่ยอม)ไม่ยอมมุดดินก็ต้องทำการบ้าน

ถ้าเรารับความแตกต่างของคนได้ เราจะอยู่บนโลกนี้ได้อย่างเป็นสุข

ความขัดแย้งจะไม่เป็นที่อยู่อาศัยของความโศกเศร้าเสียใจ รอยแตกร้าวจะไม่บังเกิดขึ้นที่ใด ถ้าที่นั่นรู้จักรับความแตกต่าง แล้วยังมีเรื่องใดที่เป็นทุกข์อีกไหม ถ้าแก้ได้เรื่องความโลภ ถ้าแก้ได้เรื่องความห่วงหาวิตกกังวล และถ้าแก้ได้เรื่องความแตกต่าง ทุกข์ในชีวิตจะน้อยลง

หนึ่งในแปดเซียนท่านหลันไฉ่เหอ
สถานธรรมฮุ่ยจื้อ จ.บุรีรัมย์
27 มีนาคม 2547