พรุ่งนี้...ฉันจะลืม

อย่าโทษว่าเป็นเพราะความไกล
ที่ทำให้อะไรๆ  เปลี่ยนไปอย่างนี้
อย่าโทษว่าเป็นเพราะฉันที่มันไม่รักดี
ก้มลงมองตัวเองบ้างซิ  แล้วจะเข้าใจ
** ** **
เธอเคยกลับไปมองตัวเองหรือเปล่า
ว่าที่ผ่านมาความปวดร้าวระหว่างเรามาจากไหน
ใครที่เริ่มต้นสรรหามันมาให้ปวดใจ
เธอจะได้เข้าใจอะไร ๆ สักที
** ** **
เธอจะลาจากกันไปไม่ต้องโทษดินฟ้า
ไม่ต้องโทษระยะทางและเวลาจะได้ไหม
บอกมาเลยว่าไม่รัก  แค่คำว่าหมดใจ
แล้วพรุ่งนี้ฉันจะได้ลืมเธอออกจากใจไปสักที


น้ำตา....ก้อคงเป็นแค่น้ำใสๆ
คงไม่มีค่าอะไรนักหนา
เพราะเธอคงเห็นฉันเป็นแค่คนไร้ค่าในสายตา
ไม่เคยคู่ควรค่าแก่การเห็นใจ...
** ** **
ถ้าเธอสัมผัสได้ก้อคงดี
ว่าความเจ็บปวดที่มีมากมายแค่ไหน
ที่เธอได้ทำร้ายคนๆนึง อย่างมากมาย
ความทรงจำสุดท้าย...คงมีแค่น้ำตา
** ** **
เธอจะรับรู้บ้างหรือปล่าว
ว่าการรอคอยความหวังเก่าๆ  ปวดร้าวแค่ไหน
ฉันจะต้องทนกับความรู้สึกนี้ไปถึงเมื่อไหร่
แต่จะรอ...... ไม่ว่าจะนานแค่ไหน
ขอเพียงให้จิตใจเป็นเหมือนเดิม


นั่งมองเหม่อออกไปกลางสายฝน....
ได้แต่สัมผัสกับสายลมที่ทำให้อ่อนไหว
เข้มแข็งหน่อยไม่ได้หรืองัย หัวใจ...
อีกหน่อยความเจ็บก้อคงจางหายไปกับน้ำตา
** ** **
ยังไม่ชินอีกเหรอหัวใจ
อ่อนล้าแค่ไหนเค้าก้อคงไม่กลับมาหา
จะต้องเจ็บอีกกีนาทีกี่ล้านกาลเวลา
จึงจะลบภาพเธอออกจากสายตา  ได้หมดใจ
** ** **
แค่คนๆนึง บนโลกใบนี้
ที่มีอิทธิพลทำให้เราอ่อนไหว
ผิดที่ตัวเองรักเขาไปทำไมจนหมดใจ
เพราะฉะนั้นจงลืมเขาให้ได้ 
"มีชีวิตใหม่ซะที"

ฉันก้อแค่คนๆนึง คนนี้
ที่โดนความทรงจำที่มีทำร้าย
แต่เจ็บแค่ไหนคงไม่ถึงกับขาดใจตาย
อยากบอกเธอที่ได้ทำร้ายกัน
** ** **
ไม่ว่าจะเป็นอย่างไร
ฉันจะเข้มแข็งให้ได้ในสักวัน
อย่างน้อยคนที่เห็นคุณค่าในตัวฉัน
ก้อคงไม่ทำร้ายกัน
เหมือนคนใจดำเช่นเธอ