เมื่อไหร่...ใจจะลืม

วันนี้ก้อยังคงเหมือนทุกวัน
ความทรงจำเก่าๆ ยังคอยเฝ้าทำร้าย
เจ็บมาจนชิน เจ็บมาจนมากมาย
แต่ทำไมยังเสียดาย คืนวันที่ผ่านไป
** ** **
เธอก้อเดินจากไปแล้วตั้งนาน
ฉันเป็นได้แค่เพียงทางผ่านที่ไม่ตั้งใจ
ผู้หญิงคนหนึ่งที่วันนึงได้แต่ร้องไห้
เสียน้ำตากับคนใจร้าย บางคน
** ** **
ฉันเป็นแค่ผู้หญิงอ่อนแอ
ทุกวันฉันยังต้องพ่ายแพ้ต่อความสับสน
อีกกี่น้ำตา  กี่เวลา  ที่ต้องอดทน
กี่ลมหายใจที่จะลบภาพคนบางคนออกจากใจ



ฉันจะตื่นลืมตา...
แล้วตระหนักว่าพรุ่งนี้คือวันใหม่
เปลี่ยนตัวเองเลิกเสียดายวันที่ผ่านไป
เพราะถึงยังไง  มันก้อคงไม่ย้อนกลับมา
** ** **
ฉันจะยิ้ม...
เพราะอย่างน้อยก้อยังมีพรุ่งนี้
โลกยังมีสิ่งดีๆ  ให้ฉันค้นหา
เพราะเมื่อมองกลับหลังก้อถูกบดบังด้วยหยดน้ำตา
แล้วพรุ่งนี้ฉันจะเชิดหน้า..
พยายามไม่เสียน้ำตาเหมือนวันที่ผ่านไป



สุดท้ายแล้วมีเพียงน้ำตา
ที่เป็นเพื่อนยามเหนื่อยล้าและอ่อนไหว
ที่สุดแล้วคนข้างกายก้อไม่มีใคร
มีแต่ลมที่พัดผ่านไป...ไม่กลับมา
** ** **
สุดท้ายแล้วฉันก้อไม่เหลือใคร
ไม่เหลือแม้กำลังใจที่จะค้นหา
ที่สุดแล้วความทรงจำเป็นได้แค่ภาพลวงตา
ที่เธอหยิบยื่นให้มาล้วนแต่ลวง
** ** **
สุดท้ายแล้วฉันจะเจ็บไปถึงเมื่อไหร่
ถึงช้ำแค่ไหนเธอก้อคงไม่เป็นห่วง
ที่สุดแล้วคงเหลือแต่ใจกลวงๆ
ที่เธอทะลุทะลวงจนไม่เหลือชิ้นดี
** ** **
สุดท้ายแล้วฉันจะไม่มีเธอ
แม้สิ่งที่พบเจอยังทำให้คิดถึงเธอจนถึงตอนนี้
ที่สุดแล้วฉันจะลืม  ลืมเธอไปซะที
เมื่อถึงวันพรุ่งนี้  ฉันคงลืมเธอคนดีได้หมดใจ




ยังจะให้ฉันเจ็บไปถึงไหน
ยังจะตอกย้ำซ้ำเติมใจอะไรนักหนา
เท่านี้ก้อกลั้นไม่ไหวแล้วน้ำตา
อย่ามาทำให้อ่อนล้าไปกว่านี้เลย
** ** **
ทุกๆวันนี้ฉันพยายามเข้มแข็ง
แม้บางทีจะหมดเรี่ยวแรงไปเฉยๆ
รู้ตัวดีว่าหมดค่า ในสายตาคนคุ้นเคย
สักวันฉันจะตอบแทนความเฉยเมย
เธอด้วยความเฉยชา
** ** **
ยังจะซ้ำเติมกันอีกทำไม
เท่านี้ก้อสาแก่ใจเธอนักหนา
เวลาไปไม่เคยได้ยินแม้คำลา
มีแต่บทส่งท้ายคือน้ำตา ที่แสนคุ้นเคย
** ** **
อ่อนล้าเหลือเกินคนดี
บอกว่าจะเข้มแข็งกี่ทีก้อล้าไปเฉยๆ
เพราะคนสำคัญของใจเปลี่ยนไปเป็นละเลย
ตอนแทนรักด้วยความเฉยเมยและหลอกลวง



เสียดายคืนวันและเวลา
ที่เราเคยฟันฝ่าผ่านมากี่ร้าวไหว
เสียดายความรัก ความภักดีในใจ
ที่สุดท้ายก้อไม่อาจรั้งให้ เธอคืนมา
** ** **
ที่สุดแล้วคงเหลือแค่อดีต
ที่ไม่ควรให้กลับไปคิดไปค้นหา
ความทรงจำสุดท้ายคือคำลาและหยดน้ำตา
แถมด้วยความเฉยชาและเฉยเมย
 


อีกกี่วันกันนะ
ฉันจึงจะก้าวโดยไม่หวั่นไหว
จะต้องรอไปอีกถึงเมื่อไหร่
ฉันจึงจะทำใจได้สักที
** ** **
ไม่เหลือแม้ความเป็นเพื่อน
เธอคงลบเลือนฉันไปแล้วในวันนี้
ระยะทางที่ห่างไกล หรือหัวใจเธอไม่รักดี
ช่วยบอกฉันสักทีในวันนี้จะได้เข้าใจ...


By...ปลายฝน