เคล็ดลับความสามัคคี

วัดเหนือและวัดใต้ แต่ละแห่งมีพระและเณรอาศัยอยู่ 10 กว่ารูป

พระเณรในวัดเหนือสามัคคีกันมาก การปฏิบัติบำเพ็ญก็ค่อนข้างก้าวหน้า ส่วนพระเณรในวัดใต้ต่างก็อิจฉากัน ไม่มีความสามัคคี พระอาจารย์ฉือหยินเจ้าอาวาสวัดใต้ รู้สึกอัปยศกับเรื่องนี้มาก และนึกชมเชยวัดเหนืออยู่ในใจ ท่านอยากจะทราบถึงสาเหตุแต่จนแล้วจนรอดก็หาสาเหตุไม่พบ วันหนึ่งเมื่อท่านไปเยี่ยมเยียนวัดเหนือ เลยถือโอกาสถามถึงปัญหานี้
เจ้าอาวาสฝั่งตรงข้ามตอบเรียบ ๆ ว่า “ก็ไม่มีอะไรหรอกเพียงแต่พระเณรที่นี่ล้วนแต่เป็นคนไม่ดีต่างจึงให้กำลังใจกันสามัคคีกัน” คำตอบสั้น ๆเช่นนี้ แม้จะเป็นการถ่อมตน แต่ก็ไม่กระจ่างอยู่ดี

ต่อมาขณะที่เจ้าอาวาสวัดใต้ไปเยี่ยมเยียนวัดฝั่งตรงข้ามอีกก็ได้อยินคำพูดตำหนิตนเองดังมาจากในโบสถ์อย่างไม่ตั้งใจ

“เป็นเพราะผมไม่ดีเอง ถ้าหากผมถูพื้นเร็วกว่านี้หน่อย หลวงพี่ก็คงไม่ลื่นหกล้ม” พระคนแรกกล่าว “ไม่ ผมสะเพร่าเอง ใจร้อนเดินเร็วเกินไป ถึงได้เดินหกล้ม” พระที่ลื่นหกล้มกล่าว “ก่อนที่หลวงที่จะเข้ามาในโบสถ์ ถ้าผมเตือนสักคำ ก็คงไม่เกิดเรื่องนี้ขึ้น เป็นเพราะผมไม่ดีเอง” พระคนที่ 2กล่าว “เอาละ อย่าพูดเรื่องนี้อีกเลย ไม่ใช่ความผิดของใครทั้งนั้น ต้องโทษตัวผมเองที่ไม่ระมัดระวัง” พระที่หกล้มกล่าว เจ้าอาวาสวัดใต้ตอนนี้จึงเข้าใจความหมายอันแท้จริงของคำว่า “ล้วนแต่เป็นคนไม่ดี”

ที่มา : สังคมธรรมะออนไลน์