ขวากหนาม กับ การเดินทาง...

ชีวิตของคนเรา ก็เหมือนกับการเดินทางบนเส้นทางสายหนึ่ง

ขวากหนาม กับ การเดินทาง...

ซึ่งทุกคนก็รู้ว่ามันไม่ได้เป็นทางเรียบรื่น หรือโรยด้วยกลีบกุหลาบตลอดเส้นทาง
บางครั้งมันก็มีขวากหนามกั้น
บางครั้งมันก็มีสิ่งล่อลวงข้างทางที่จะทำให้เราลุ่มหลงไปกับมัน
จนทำให้เราเสียเวลาในการเดินทาง

ชีวิตฉันก็อยู่บนเส้นทางสายนี้

ฉันเดินทางมาบนเส้นทางสายนี้เป็นเวลา 30 ปีกว่าแล้ว
ฉันได้พบสิ่งต่างๆ มากมายบนเส้นทางสายนี้
ทั้งดีและร้าย
ฉันได้พบเพื่อน พบมิตรภาพ และแม้กระทั้งพบผู้ที่ประสงค์ร้ายกับฉัน

บางครั้ง ฉันก็พบกับคนที่จะร่วมเดินทางไปกับฉันด้วย

แต่สุดท้ายเราก็ต้องแยกจากกัน
เพราะเราต่างไม่เปิดใจให้แก่กัน
บางครั้ง สิ่งที่เค้าพูด ฉันก็ฟังไม่รู้เรื่อง
เราไม่เข้าใจกัน......
ในยามที่ฉันล้ม เค้าไม่ช่วยดึงมือฉัน
เค้าชอบเดินนำหน้าฉันไปก่อน และฉันต้องวิ่งตามเค้าตลอด
จนสุดท้ายฉันก็วิ่งตามเค้าไม่ทัน
และเค้าก็ได้ไปพบกับผู้ร่วมทางคนใหม่ที่เดินเร็วพอๆ กันกับเค้า

ริมทางถนนชีวิตของฉัน น้อยนักที่จะพบดอกไม้ที่สวยงาม

มันมีแต่ขวากหนามมาตั้งแต่ต้น ตั้งแต่ฉันเกิด
บางครั้งฉันเห็นขวากหนามที่มีสีสันแปลกตา
ฉันก็เข้าไปจับและสัมผัสมัน เพราะคิดว่ามันจะเป็นมิตรและไม่ทำร้ายฉัน
แต่สุดท้าย มันก็ทำให้ฉันเป็นแผล เล็กบ้าง ใหญ่บ้าง
และบางแผลก็ยังเป็นแผลเป็นมาจนทุกวันนี้ บางแผลเป็นก็เริ่มจางลงบ้างแล้ว
บางแผลมันยังเด่นชัดอยู่ เพราะมันเป็นแผลที่ลึกเกินไป
ฉันไม่อาจลบมันไปได้ เพราะมันฝังอยู่ในเนื้อหนังของฉันเอง

และทางที่ฉันเดินมันก็ยังมีฝุ่นเยอะ

ฝุ่นมันค่อยๆ เกาะติดฉัน จนผิวหนังของฉันที่สะอาดมาตั้งแต่แรกเกิด
ในบัดนี้มันเริ่มเป็นสีขุ่นๆ หมองๆ ซะแล้ว
ฉันก็ปัดมันออกบ้าง
แต่มันก็ยังออกไม่หมดอยู่ดี

ระยะเวลา 30 กว่าปี ที่ฉันเดินทางมา

มันสอนให้ฉันรู้อะไรหลายๆ อย่าง
สอนให้รู้ว่าสิ่งที่สวยงามบางอย่าง มันไม่ได้ดีอย่างที่เราคิด เราเห็น
และหนาม ยังไงมันก็คือหนาม มันพร้อมจะทำร้ายเราทุกเมื่อที่เราเผลอ...

วันนี้...ฉันเดินทางมาเรื่อยๆ โดดเดี่ยว เงียบเหงา

ฉันพบหนามข้างทางอีกแล้ว
ฉันไม่เข้าไปแตะต้องมัน เพราะฉันกลัวและเข็ดกับพิษภัยของมัน
กลัวขนาดที่ว่า บางครั้งเห็นดอกไม้สวยๆ ยังไม่กล้าสัมผัส
เพราะกลัวมันจะแฝงไปด้วยพิษภัย
แล้วสุดท้ายก็มีคนมาเด็ดมันไป
ความกลัว...มันทำให้ฉันพลาดโอกาสดีๆ อีกแล้วล่ะ

ฉันเดินไปเรื่อยๆ เหมือนให้แค่ผ่านๆ ไปเท่านั้น

หวังว่าสักวันหนึ่ง ฉันจะถึงปลายทางสักที
จบสิ้นการเดินทางสักที

บางคนอาจจะคิดว่าปลายทางของฉันคือการประสบความสำเร็จในชีวิต
มีการงาน มีชีวิตที่ดี

แต่เปล่าเลย...การมีการงาน มีชีวิตที่ดี....แต่เราก็ยังต้องเดินทางต่อไปอยู่ดี...ใช่ไหม

ปลายทางของฉันคือ "ความตาย" ต่างหาก....
การจบสิ้นการใช้ชีวิตนั่นแหละ คือจุดจบการเดินทางของฉัน
และจุดจบการเดินทางของทุกคน

ฉันได้แต่เพียงเฝ้ารอให้มันถึงจุดจุดนั้น

แต่ฉันก็ไม่เคยคิดที่ฉันจะจบการเดินทางของฉันด้วยตัวของฉันเอง
ฉันไม่เคยคิดที่จะฆ่าตัวตายเลย
แล้วคุณล่ะเคยคิดมั้ย...

*เส้นทาง คือ การดำเนินไปของชีวิต บางคนยาว บางคนสั้น แต่อย่าจบการเดินทางด้วยตัวเอง ปล่อยให้มันสิ้นสุดโดยธรรมชาติดีกว่า


ขอบคุณที่มา: สาระแนดอทคอม

เครดิต :
 

ข่าวดารา ข่าวในกระแส บน Facebook อัพเดตไว เร็วทันใจ คลิกที่นี่!!
กระทู้เด็ดน่าแชร์