กราบแทบพระบาทสมเด็จพระเจ้าพี่นางเธอฯ ครั้งสุดท้าย... ในชีวิต

สิ้นพระชนม์ เมื่อวันที่ 2 มกราคม 2551 หัวใจของปวงชนชาวไทยยังคงเสียใและระลึกถึงพระองค์อยู่มิเสื่อมคลาย

พสกนิกรทั่วทุกสารทิศบรรจงก้าวเท้ามุ่งหน้ามายังศาลาสหทัยสมาคม ในพระบรมมหาราชวัง ซึ่งเปิดให้ประชาชนได้ลงนามและถวายสักการะพระฉายาลักษณ์สมเด็จพระเจ้าพี่นางเธอ เจ้าฟ้ากัลยาณิวัฒนา กรมหลวงนราธิวาสราชนครินทร์ ทุกคนแต่งกายชุดสีดำ น้ำตาแห่งความอาลัยยังไม่ได้เหือดแห้งไปจากใบหน้าของปวชนชาวไทย

เสียงร่ำไห้ของข้าแผ่นดิน... ดังมาตั้งแต่เมื่อครั้งที่ได้รู้ข่าวการสิ้นพระชนม์ของสมเด็จพระเจ้าพี่นางเธอ เจ้าฟ้ากลัยานิวัฒนา กรมหลวงนราธิวาสราชนครินทร์ และยิ่งได้เห็นพระพักตร์ของพระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัว เมื่อครั้งที่พระองค์เสด็จพระราชดำเินินออกจากโรงพยาบาลศิริราชหลังจากที่พระโสทรเชษฐภคินีของพระองค์ สิ้นพระชนม์ ปวงชนชาวไทยยิ่งร่ำไห้อย่างหนัก

พระองค์เสด็จพระราชดำเนินยังโรงพยาบาลศิริราช ฉลองพระองค์สูทสีเหลือง ทับฉลองพระองค์เชิ้ตคอจีนสีเหลือง พระสนับเพลา (กางเกง) สีดำ ทรงพระดำเนินโดยธารพระกร (ไม้เท้า) พสกนิกรชาวไทยก้มกราบแทบพระบาทด้วยรอยยิ้ม พระองค์ทรงโบกพระหัตถ์ วันนั้นข้าแผ่นดินยังพอได้เห็นพระองค์แย้มพระสรวลบ้าง พวกเรา ณ เวลานั้นคิดเหมือนกันว่า สมเด็จพระเจ้าพี่นางเธอ เจ้าฟ้ากัลยาณิวัฒนา กรมหลวงนราธิวาสราชนครินทร์ คงจะทรงทุเลาจากพระอาการประชวรไม่มาก็น้อย

วันที่ 1 มกราคม 2551 แม้จะเป็นวันขึ้นปีใหม่ แต่ปวงชนชาวไทยหลายร้อย หลายพันคนต่างทยอยกันมาที่โรงพยาบาลศิริราช แทบทุกคนใจจดจ่อกับอาการพระประชวรของสมเด็จพระเจ้าพี่นางเธอฯ หลายคนจับกลุ่มกันตั้งจิตภาวนาให้พระองค์ทรงทุเลาจากพระอาการประชวรด้วยการนั่งสมาธิ หลายคนจับกลุ่มกันสวดมนต์ขอพรพระพุทธเจ้า จะดึกดื่นอย่าไรก็ไม่มีใครหลับตาลง วันนั้นอากาศที่โรงพยาบาลศิริราชก็ช่างหนาวเหน็บจนยากจะบรรยาย

ข้ามคืนมาได้ไม่เท่าไร พวกเราชาวไทยได้เฝ้าฯ รับเสด็จ สมเด็จพระนางเจ้าฯ พระบรมราชินีนาถ และพระบรมวงศานุวงศ์เสด็จฯ ยังโรงพยาบาลศิริราช ทุกพระองค์ไม่ได้เสด็จฯ มาทักทายพวกเราเหมือนเคย ทุกพระองค์เสด็จฯ ยังชั้นบนของอาคารเฉลิมพระเกียรติ พวกเราเริ่มใจไม่ดี จนกระทั่งนาฬิกาบอกเวลา 03.35 น. สมเด็จพระนางเจ้าฯ พระบรมราชินีนาถ เสด็จพระราชดำเนินลงมาด้านล่างของอาคาร พระองค์พระราชดำเนินมาหาพวกเรา พระองค์ตรัสสั้นๆ ว่า "ขอบใจนะ" จากนั้นพระบรมวงศานุวงศ์ เสด็จฯ กลับในเวลาต่อมา

พวกเราที่รอเฝ้าฯ รับเสด็จ ยังคงรอเฝ้าฯ รับเสด็จพระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัว

เจ้าหน้าที่สำนักพระราชวัง ถือกระดาษแผ่นบางมาที่บอร์ด ซึ่งเคยนำแถลงการณ์มาติดไว้ให้ประชาชนได้อ่าน หลายคนสงสัยว่า ทำไมวันนี้แถลงการณ์ถึงออกมาเร็วนัก

"สมเด็จพระเจ้าพี่นางเธอ เจ้าฟ้ากัลยาณิวัฒนา กรมหลวงนราธิวาสราชนครินทร์ สิ้นพระชนม์" ณ ตอนนั้นที่โรงพยาบาลศิริราช เต็มไปด้วยบรรยากาศแห่งความโศกเศร้าอย่างที่สุด เสียงร่ำไห้ดังไปทั่วทุกแห่ง ซึ่งไม่ใช่แค่ที่โรงพยาบาลศิริราชเท่านั้น แต่เสียงร่ำไห้ดังทั่วแผ่นดิน

เช้าวันที่ 2 มกราคม 2551 ชาวไทยต่างใส่ชุดดำทยอยกันมาที่โรงพยาบาล ทุกคนตั้งใจมาส่งพระศพพระองค์ยังพระบรมมหาราชวัง ขณะเดียวกัน ต่างก็มาเฝ้าฯ รอรับเสด็จพระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัว ด้วยหัวใจที่ทรงห่วงใยพระองค์ยิ่งนัก

พระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัว ประทับอยู่ที่โรงพยาบาลตั้งแต่เย็นวันที่ 31 ธันวาคม 2550 พระองค์ประทับอยู่ข้างพระวรกายสมเด็จพระเจ้าพี่นางเธอ เจ้าฟ้ากัลยาณิวัฒนา กรมหลวงนราธิวาสราชนครินทร์ อย่างใกล้ชิด

พระองค์ประทับอยู่จนกระทั่งสมเด็จพระเจ้าพี่นางเธอ เจ้าฟ้ากัลยาณิวัฒนา กรมหลวงนราธิวาสราชนครินทร์ สิ้นพระชนม์...

ยังคงประทับอยู่ข้างสมเด็จพระเจ้าพี่นางเธอ เจ้าฟ้ากัลยาณิวัฒนา กรมหลวงนราธิวาสราชนครินทร์ จนเกือบบ่าย 3 โมง ของวันที่ 2 มกราคม 2551

พวกเราเฝ้าฯ รองรับเสด็จพระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัว พระองค์เสด็จพระราชดำเนินมายังด้านล่างของอาคารเฉลิมพระเกียรติในเวลา 14.35 น. พระพักตร์พระองค์ดูอ่อนแรงนัก พระองค์ทรงพระดำเนินด้วยเครื่องช่วยพยุง พระองค์พระดำเินินมาหาพสกนิกร แล้วตรัสด้วยพระสุรเสียงแผ่วเบาว่า "ขอบใจ" วินาทีนั้นพสกนิกรชาวไทยที่อยู่ตรงนั้นต่างปล่อยโฮกันทุกคน ไม่มีเสียงทรงพระเจริญ มีแต่เสียงร่ำไห้

นับเป็นการสูญเสียครั้งยิ่งใหญ่ของปวงชนชาวไทย ที่มิมีสิ่งใดมาทดแทนได้ และนับเป็นพระมหากรุณาธิคุณอย่างหาที่สุดมิได้ ที่พระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัว ทรงพระกรุณาโปรดเกล้าฯ พระราชทานพระบรมราชานุญาตให้ประชาชนถวายสักการะพระศพพระเจ้าพี่นางเธอ เจ้าฟ้ากัลยาณิวัฒนา กรมหลวงนราธิวาสราชนครินทร์ ที่พระที่นั่งดุสิตมหาปราสาท พระบรมมหาราชวัง ตั้งแต่วันที่ 10 มกราคม หลังเวลา 9.00 น.เป็นต้นไป

พสกนิกรชาวไทยหลายพัน หลายหมื่น ตั้งใจไปกราบพระศพสมเด็จพระเจ้าพี่นางเธอ เจ้าฟัากัลยานิวัฒนา กรมหลวงนราธิวาสราชนครินทร์ ทำให้พระบรมมหาราชวังเนืองแน่นไปด้วยผู้คนที่แต่งกายในชุดสีดำ คละเคล้าด้วยคนทุกรุ่นทุกวัย แม้คนจะเยอะเหลือเกิน แต่ทุกคนต่างถ้อยทีถ้อยอาศัยมีน้ำใจไมตรีต่อกัน บางคนเดินทางมาจากต่างจังหวัดไกลๆ ดูท่าทางอ่อนแรง ก็มีหนุ่มสาวเดินเข้ามาช่วยประคองพาไปนั่ง ผู้สูงวัยบางคนยืนต่อแถวยาวเหยียดกลางแสงแดดจ้า มีอาการคล้ายจะเป็นลม หลายคนก็ช่วยกันหายาหอม ยาดมมาบรรเทาอาการ

เป็นครั้งสุดท้ายของชีวิตและตั้งใจร่วมส่งเสด็จพระองค์สู่สวรรคาลัย

ขอบคุณที่มา: บทความรายงานพิเศษ มติชนสุดสัปดาห์ ฉบับประจำวันที่ 11-17 มกราคม พ.ศ.2551