~ปีก~ และ ~เชือก~

นั่นคือ ปีก กับ เชือก

คนทั่วไปไม่รู้จักประโยชน์ของ ปีก ได้แต่นึกกลัวว่าความรักจะติดปีกจนบินลับหายไป

จึงตัดสินใจ หยิบเชือกขึ้นมา มัดรอบความรักเอาไว้จนแน่นหนา

แล้วความรักก็หายใจไม่ออก.

คนรักวางใจที่เห็นความรักถูกพันธนาการไว้เช่นนั้น

อย่างไรความรักก็จะอยู่กับเขาวันยังค่ำ

แต่เขาลืมคิดไปว่า ยิ่งถูกผูกมัด ความรักจะยิ่งคิดถึงอิสระ และการโบยบิน

ความรักจะพยายามแกะเชือกด้วยตัวเองทุกครั้งที่คนรักเผลอและทันทีที่สบโอกาส

ความรักจะติดปีกให้ตัวเอง และบินหายลับไปในความเวิ้งว้าง กว้างใหญ่ของท้องฟ้า

เหลือเพียงเชือกพันธนาการไว้ให้ดูต่างหน้า ให้คนรักรู้ว่า ---

 
นี่ไม่ใช่หนทางที่จะทำให้ความรักอยู่รอด

..

บทเรียนของสองสิ่งนี้ ไม่มีใครกำหนดวิถีทางที่ควรจะเป็น จะเลือกหยิบ

ประสบการณ์แปลกใหม่ทำให้คนสองคนหลงลืมกัน

ความกว้างของท้องฟ้าทำให้มองหากันไม่เห็น สุดท้ายต่างบินไปอย่างที่ใจอยาก

และไม่เคยกลับมาหากันอีกเลย

เพราะทั้งคู่ลืม เชือก ทิ้งไว้ข้างล่าง

ยิ่งบิน ยิ่งห่าง ฟ้ากว้าง ใจยิ่งไกล

นั่นคือเหตุผลที่ว่า ทำไมความรักต้องมอง ปีกเสรี ไว้ให้ พร้อมกับ เชือกพันธนาการ

ปีกเสรี มอบอิสระและช่องว่างอันเวิ้งว้างให้กับความรัก ในขณะที่

เชือกพันธนาการ มองความชิดใกล้ ซึ่งถ้าไม่รู้จักใช้

คู่รักหลายคู่จึงไปไม่รอด เพราะไม่รู้จักเว้นช่องว่างระหว่างกัน.

จะมีเพียง "คนของความรัก"  เท่านั้น ที่รู้จักใช้ทั้งสองสิ่งนี้อย่าง ชาญฉลาด

เขาและเธอติดปีกแห่งรักให้กันและกัน พาตัวเองบินขึ้นสู่ท้องฟ้าด้วยหัวใจเสรี

ต่อให้ฟ้ากว้าง ทางไกลแค่ไหน เขาและเธอไม่มีวันจะหลงลืมกัน..

เพราะคนทั้งคู่ได้คล้องเชือกแห่งพันธนาการที่ข้อมือของกันและกันไว้แล้ว

เมื่อเชือกเริ่มตึง.. เพราะบินไปจนสุดทาง อิสระเสรีจะทำให้คนทั้งคู่คิดถึงกรงของความผูกพัน

และจะบินกลับมาหากัน - เพื่อจะออกเดินทางพร้อมกันอีกครั้งด้วย เชือกพันธนาการเส้นเดิม

ที่อาจสั้นลงด้วยความเต็มใจของความรัก

อย่าอยู่ห่าง จนเขารู้สึกเคว้งคว้าง

แต่อย่าใกล้จนเขาหายใจไม่ออก

ให้สองมือได้เป็นอิสระ

ในขณะที่ลมหายใจยังเดินทางถึงกัน

. เพราะช่องว่างที่เหมาะสมเท่านั้น

..ที่ความรักจะงอกงามได้

แล้วความรักของเพื่อนๆ ล่ะเป็นอย่างไรกันบ้าง