เหมือนว่ารักและความจริงใจ...ไม่เท่ากัน...

ก่อนหน้าก็เคยอยู่กันมาดีดี
แต่วันหนึ่ง...ก็เหมือนเธอเริ่มคิดและเชื่อ
ว่าตนเองเป็นเจ้าของชีวิตฉัน
เหมือนที่เป็นเจ้าของหัวใจ

เธอก็เลยเข้ามาบงการ...
ให้ทุกอย่างเป็นไปตามที่เธอต้องการ
โดยไม่สนใจ...ไม่แคร์ว่าฉันคนนี้
รู้สึก...หรือต้องการอะไร
ไม่สนสักนิด...ว่าฉันจะช้ำแค่ไหน

จะบอกสักคำก่อนที่ฉันจะตัดสินใจอะไรไป
...ฉันเพียงฝากชีวิตและฝากหัวใจ...
เพื่อให้เธอดูแล...ไม่ใช่ให้มาทำร้ายย่ำยี

ทำไปเพราะไว้ใจ...เชื่อใจเต็มเปี่ยม
ไม่คาดคิด...จะทำกันได้เพียงนี้
ทั้งที่ฉันก็ทุ่มเทให้ไป...ยอมแล้วทุกสิ่ง

แต่เธอก็คล้ายไม่เคยพอ
เรียกร้องมากมายไม่จบสิ้น
ฉันก็ได้แต่ยอมไป...ไม่มีวันจบเช่นกัน

แต่เธอเล่า...กลับไม่รู้สึก
ไม่เห็น...ว่าฉันทำอะไรไปเพื่อเธอบ้าง
ที่ร้าย...เธอไม่เคยทำอะไรให้ฉันเลย

 

บอกกับตัวเองว่าไม่เป็นไร
...เรารักเขาไม่ได้ต้องการสิ่งตอบแทน
แต่อดสงสัยไม่ได้...แล้วทำไมเธอถึงเรียกร้อง
จากความรักของฉันมากมายนัก

ประหนึ่งว่า...รักของเราไม่เท่ากัน
ความจริงใจที่เธอให้ฉัน...มันน้อยกว่าที่ฉันให้เธอ
ไม่ได้อยากคิดแบบนี้แต่...สิ่งที่เห็นและเป็นไป
มันชวนให้นึก...อย่างนี้

เธอต้องการอะไรจากฉันกันแน่หรือ
หัวใจ ชีวิต...หรืออะไร

เธอต้องการเอาชนะ...หรืออยากเป็นเจ้าของ

แต่ฉันเพียงแค่อยากให้เธอเป็นที่พึ่งพิง
จุดประสงค์ของใจเรามันคงต่างกัน

เรื่องราวถึงดำเนินมาถึงจุดนี้
วันนี้ที่เธอกล้าพูด..."ถ้าอยู่ไม่ได้ก็จงไป"
กับฉันคนนี้...ที่รักเธอมากมาย
กับฉันคนนี้...ที่ยอมเธอมาตลอดเวลา
กับฉันคนนี้...ที่ทุ่มเทให้เธอจนหมดตัวหมดหัวใจ
จะให้ฉันคิดอย่างไร
นอกจากการที่เธอไม่เคยรักฉันเลยที่ผ่านมา...
...หรือไม่จริง

 

ฉันเหนื่อย...ฉันอึดอัด
แต่ถ้าเพื่อเธอฉันยอมทนได้ทั้งนั้น...ยังจะยืนยัน
หากก็คงต้องขอร้องไว้สักนิด
ก่อนที่ฉันจะตกลงใจจบเรื่องราวของเรา
มีอะไรในใจ...ก็พูดมา
รักฉันแน่หรือ...โปรดบอก
จริงใจแค่ไหน...จงเฉลย
มีใครใหม่...หรือไร