กาลเวลากับคนสองคน...

กาลเวลากับคนสองคน...ที่บรรจบมาเจอกัน
โลกทั้งโลกสดใส....สวยงามไปหมด...กับครั้งแรกที่คบหากัน...อะไรก็สามารถแบ่งปันกันได้ทั้งความสุข
ความทุกข์.....แล้วเวลาก็ผ่านไป.....
 
ผ่านไป..กับการตัดสินใจร่วมสุขร่วมทุกข์....เคียงคู่กันไป....มีการจัดงานแต่งงาน...บ้างก็อยู่กันโดยความ
พร้อมใจของคนสองคนโดย..ไม่มีพิธีอะไร
ความสัมพันธ์เริ่มเข้ารูปเข้าลอย...มีแผนสร้างรังรักที่อบอุ่นสวยงามตามมา....เป็นวิมานน้อยๆๆเชียว


แหละ...กาลเวลาผ่านไป...จากวันเป็นเดือน...
และก็ปี....ผลิตผลที่ร่วมกันต้องรับผิดชอบก็เกิดขึ้น
ลูกตัวเล็กๆๆจากคนสองคน...ก็เพิ่มมา1....2...3
ตามลำดับ...ความห่างเหิน...มาพร้อมกับกาลเวลา


จากที่เคยคุยกันเบาๆๆๆก็กลายเป็นเสียงดังขึ้นตามลำดับของกาลเวลา......
มีเรื่องคุยกันเป็นการส่วนตัวน้อยลงไป...ตามลำดับ
คุยกันทีก็ทะเลาะกันที..รสชาติของชีวิตก็เข้มข้นขมขื่นตามมา....จากใบหน้าที่ยิ้มแย้มแจ่มใส

กลายมาเป็นหน้ายักษ์แยกเขี้ยวใส่กัน....
จากเสียงหัวเราะแอบแฝงด้วยความสุข...กลับกลายเป็นเสียงทะเลาะกัน...


จากที่เคยนอนกอดกัน....พูดจาภาษารักกัน..ถึงเวลานี้
ต่างคนต่างนอน...มุมใครมุมมัน

จากที่เคยหันหน้าคุยกัน....กลายเป็นหันหลังคุยกัน

จากที่เคยพูดด้วยคำหวานๆๆใส่กัน..เวลานี้กู มึง...อนุรักษ์มรดกไทย...ไม่มีอีกแล้ว...

จากที่เคยกลับบ้านตรงเวลาทุกวัน...ข้ออ้างของคุณสามีตามมา...ติดประชุม...ไปกินเลี้ยง...ไปทำคอมให้
เพื่อน.....งานวันเกิดเพื่อน....ไปกินเหล้า..
แล้วแต่จะนำมาอ้าง....ที่แท้เกิดอาการเบื่อบ้านขึ้นมา

อยากหากำไรชีวิต...โดยไปกับสาวหน้าใหม่..
ส่วนภรรยา...มัวแต่ทำงานบ้านเลี้ยงลูก...
 
ความผิดปกติย่อมเกิดขึ้น....เสมอแล้วความเปลี่ยน....แปลง....ก็ตามมาจากที่เคยมีเวลาให้กัน...

เวลานั้นก็ลดน้อยลงตามมา....ฝ่ายสามีมีเวลาให้สาวๆๆนอกบ้าน....ภรรยาเวลาในแต่ละวันให้ลูกหมด....
เพราะสามีหันเหเวลา...ไปที่อื่น...ภรรยากลัวลูกรู้สึก...กับการขาดหายไปของสามีเลยทุ่มให้ลูก

ทั้งหัวใจ....ภรรยาเริ่มท้อแท้กับท่าทีที่ห่างเหินของสามี....สามีคิดว่าภรรยาโง่...อยู่แต่บ้านคงไม่มี
โอกาสรับรู้เรื่องราวจากโลกภายนอก...
ไม่รู้แม้ว่าเขาจะไปกินนอนกับผู้หญิงอื่นมา...เขาเข้าใจ
ผิดถนัด....ขอบอกเลยว่าเขาดูผิดแล้วกับผู้หญิง
กับการที่อยู่ด้วยกันมานาน...ทำไมจะไม่รู้ว่าคนที่คุณ
อยู่ด้วยกับระยะเวลาที่ผ่านมา...มีอะไรเปลี่ยนไปทำไมจะไม่รู้....แต่เขาจะพูดออกมาหรือเปล่าเท่านั้นเอง.........................


กาลเวลาทำให้คนเปลี่ยนแปลงได้ทุกเสี้ยววินาที...
การที่คุณ...จะเปลี่ยนไปแต่ทำให้อีกฝ่ายปวดร้าว...
ขอคุณกลับย้อนมาคิดถึงตอนรักกันใหม่ๆๆบ้าง
มันอาจทำให้ชีวิตของคนสองคนที่เคยเคียงคู่กันมา..
หันกลับมาดีเหมือนเดิมรักกันเหมือนเดิมได้บ้าง..
หันกลับมามองคนข้างกายคุณบ้างนะว่าคุณให้ความรัก
และห่วงใยเขามากเพียงใด..อย่าปล่อยให้เกิดรอย
ร้าวขึ้นเลย....หันกลับมาช่วยกันแก้ไขข้อบกพร่องที่เกิดซะ...ถึงแม้กาลเวลาจะเปลี่ยนไป...เท่าไหร่

แต่ระหว่างคนสองคนถ้ามีหัวใจดวงเดียวกัน..
มั่นคง..และซื่อสัตย์ต่อกัน....ตลอดกาลก็เพียงพอ