ความจริงกับ... กาลเวลา กับ... คน 2 คน

กับครั้งแรกที่คบหากัน อะไรก็สามารถแบ่งปันกันได้ทั้งความสุข ความทุกข์
แล้วเวลาก็ผ่านไป...ผ่านไปกับการตัดสินใจร่วมสุขร่วมทุกข์เคียงคู่กันไป มีการจัดงานแต่งงาน
บ้างก็อยู่กันโดยความพร้อมใจของคนสองคนโดยไม่มีพิธีอะไร
ความสัมพันธ์เริ่มเข้ารูปเข้าลอย มีแผนสร้างรังรักที่อบอุ่นสวยงามตามมาเป็นวิมานน้อยๆ เลยเชียว

ลูกตัวเล็กๆ จากคนสองคนก็เพิ่มมา 1...2...3 ตามลำดับ

ความห่างเหินมาพร้อมกับกาลเวลา...

จากที่เคยคุยกันเบาๆ ก็กลายเป็นเสียงดังขึ้น ตามลำดับของกาลเวลา ีเรื่องคุยกันเป็นการส่วนตัวน้อยลงไปตามลำดับ คุยกันทีก็ทะเลาะกันที รสชาติของชีวิตก็เข้มข้นขมขื่นตามมา

จากใบหน้าที่ยิ้มแย้มแจ่มใส กลายมาเป็นหน้ายักษ์แยกเขี้ยวใส่กัน...

จากเสียงหัวเราะแอบแฝงด้วยความสุข กลับกลายเป็นเสียงทะเลาะกัน...

จากที่เคยนอนกอดกัน พูดจาภาษารักกัน ถึงเวลานี้ต่างคนต่างนอนมุมใครมุมมัน...

จากที่เคยหันหน้าคุยกัน กลายเป็นหันหลังคุยกัน...

จากที่เคยพูดด้วยคำหวานๆ ใส่กัน เวลานี้ กลับพูดจากันด้วยภาษาพ่อขุน

ข้ออ้างของคุณสามีตามมา ติดประชุม ไปกินเลี้ยง ไปทำคอมให้เพื่อน งานวันเกิดเพื่อน ไปกินเหล้า ฯลฯ แล้วแต่จะนำมาอ้าง ที่แท้เกิดอาการเบื่อบ้านขึ้นมา...อยากหากำไรชีวิต โดยไปกับสาวหน้าใหม่ ส่วนภรรยา มัวแต่ทำงานบ้านเลี้ยงลูก...

ความผิดปกติย่อมเกิดขึ้นเสมอ แล้วความเปลี่ยนแปลงก็ตามมา จากที่เคยมีเวลาให้กัน
เวลานั้นก็ลดน้อยลงตามมา ฝ่ายสามีมีเวลาให้สาวๆ นอกบ้าน ภรรยาเวลาในแต่ละวันให้ลูกหมด
เพราะสามีหันเหเวลาไปที่อื่น ภรรยากลัวลูกรู้สึกกับการขาดหายไปของสามีเลยทุ่มให้ลูกทั้งหัวใจ ภรรยาเริ่มท้อแท้กับท่าทีที่ห่างเหินของสามี สามีคิดว่าภรรยาโง่ อยู่แต่บ้านคงไม่มีโอกาสรับรู้เรื่องราว
จากโลกภายนอก ไม่รู้แม้ว่าเขาจะไปกินนอนกับผู้หญิงอื่นมา...

ทำไมจะไม่รู้ว่าคนที่คุณอยู่ด้วยกับระยะเวลาที่ผ่านมามีอะไรเปลี่ยนไปทำไมจะไม่รู้
แต่เขาจะพูดออกมาหรือเปล่าเท่านั้นเอง...

การที่คุณจะเปลี่ยนไปแต่ทำให้อีกฝ่ายปวดร้าว
ขอคุณกลับย้อนมาคิดถึงตอนรักกันใหม่ๆ บ้าง
มันอาจทำให้ชีวิตของคนสองคนที่เคยเคียงคู่กันมา
หันกลับมาดีเหมือนเดิมรักกันเหมือนเดิมได้บ้าง..
หันกลับมามองคนข้างกายคุณบ้างนะว่าคุณให้ความรัก
และห่วงใยเขามากเพียงใด...

อย่าปล่อยให้เกิดรอยร้าวขึ้นเลย หันกลับมาช่วยกันแก้ไขข้อบกพร่องที่เกิดซะ ถึงแม้กาลเวลาจะเปลี่ยนไปเท่าไหร่

ขอบคุณที่มา:Fw mail