วัฏจักรชีวิตวัยรุ่น

ใครคิดเหมือนเรามั่งเรื่องเเบบนี้คือเราสังเกตุจากตัวเองแล้วก็เพื่อนรอบๆตัวพบว่าเป็นแบบนี้ซะส่วนใหญ่

ม.1~เพิ่งเริ่มเข้าโรงเรียนคุณพ่อคุณแม่ยังๆไปรับไปส่งไม่มีอะไรผิดปกติ เลิกเรียนปุ๊ปกลับบ้านปั๊ป


ม.2~เริ่มที่รู้จักเพื่อนๆมากขึ้นอยากกลับบ้านเองพ่อแม่ไม่ต้องมาก็ได้
ผู้หญิงกระโปรงก็เริ่มพับตรงขอบกระโปรงขึ้นมาหน่อยนึงสั้นซักหน่อยละกันคอซองก็ยาวอีกซักนิดก็ดี
 

ม.3~เต็มที่กับชีวิตเลย ไปเรียนมั่งไม่เรียนมั่งเริ่มที่จะต่อต้านครูบาอาจารย์พ่อแม่
ถ้าเถียงอาจารยืได้เพื่อนๆก็จะบอกว่าเก่ง ตบกันแย่งผู้ชายเพื่อนก็จะชอบ
ผู้ชายใครไม่มีมอไซค์ถือว่าเชยหญิงไม่มอง ผู้หญิงอยู่โรงเรียนก็นิยมแต่งตัวกระโปรงสั้นอย่างกัยสาวรำวง
คอซอทั้งยาวทั้งเล็กจะถึงตาตุ่ม ถุงเท้านี้นะนักฟุตบอลเรียกพี่
สูงเข้าไว้หน้าต้องขาวๆใครมันดำก็จะมีความดัน(ทุรัง)สูงพยายามทำหน้าให้ขาวโบ๊ะเข้าไปแป้งปากนี้ต้องเน้นเ
ฉพาะอุทัยทิพย์เท่านั้นถึงจะแดงได้ใจทรงผมก็ต้องเป็นทรงที่ซอยสุดๆแต่มาโรงเรียนแล้วโดนตัดมันก็เหลือเท่า
ติ่งหูแสกข้างซะครึ่งกะโหลก ชุดอยุ่บ้านก็ต้องเป็นกางเกงJ.J.เท่านั้นไม่งั้นไม่ใส่เสื้อ
แล้วจะชอบนั่งซ้อนท้ายมอไซค์ผู้ชาย เท่สุดๆ
เพื่อนคนไหนในกลุ่มแฟนมันไม่มีมอไซค์ไม่คบชอบมากถ้าใครจะเรียกตัวเองว่า เด็กแวนซ์
และอีกอย่างนึงคือชอบที่จะมี PCT ซะส่วนใหญ่ยืนคุยแมร่งทั้งวี่ทั้งวัน แล้วชอบพูดคำรัยสายแปลกๆจาก
ฮัลโหล ก็ต้องดัดเสียงให้น่ารักนิดนึง
ช่วงนี้อยุ่ในช่วงหัวเลี้ยวหัวต่อว่าจะต่อม.4หรือจะเข้าพานิชย์ไปแร-ดดี

ม.4~เริ่มต้นใหม่กับชีวิตม.ปลายยังคงไม่วายทิ้งนิสัยเดิม
แต่ตอนนี้เปลี่ยนมาใส่ชุดม.ปลายกระโปรงมันก็ต้องสั้นเข้าไว้ดึงให้สูงใต้นมก็งามมันถึงจะเริ่ดผู้ชายถึงจะ
มองหน้าตายังคงแต่งเหมือนเดิม ถุงเท้ายังคงคง super สูงเหมือนเดิม

ม.5~เริ่มที่จะคิดได้หน่อยนึงแล้ว เพราะปีหน้าต้องเอ็นท์

ม.6~เริ่มที่จะคิดมากขึ้น ลองย้อนกลับไปดูรุ่นน้องว่าทำไมมันต้องเป็นแบบนี้ ต้องเเต่งตัวแบบนี้
ทำไมไม่ตั้งใจเรียนแต่พอลองย้อนกลับมาดูตัวเอง กรุก็เป็นอย่างนั้นนี้หว่า...