รักไม่มีแบบแผนตายตัว .. .. ..

อย่าฝืนใจรัก ถ้ามันไม่ใช่...ก็ไม่มีประโยชน์

ที่จะคบใครสักคนเพียงเพราะอยากจะมีใครสักคน

อย่าเปลี่ยนตัวเองเพียงเพื่อให้เขามารัก เพราะจะทำได้ไม่นาน

วันหนึ่งคุณจะรู้สึกเหนื่อยเพราะความรักที่ไม่เป็นตัวของตัวเอง

อย่าหลงในรสชาติของความรักเสียจนลืมชีวิตประจำวันของตัวเอง

หรือสูญเสียความเป็นส่วนตัว

คนที่พร้อมจะอยู่กับคุณ

โดยที่คุณไม่ต้องเปลี่ยนแปลงอะไรในชีวิตเลย

คนที่พร้อมจะเดินหน้าเมื่อคุณเดินหน้า

คนที่พร้อมจะถอยหลังไปกับคุณ

คนที่ไม่ยอมให้คุณเดินตามหลัง...ขอเพียงเดินเคียงข้างกัน

คนที่ไม่บังคับให้คุณทำอะไรในแบบที่คุณไม่ชอบ

คนที่ไว้ใจ ให้อภัย ให้โอกาส ซื่อสัตย์และให้เกียรติคุณ

...นั่นแหละ คือคนที่รักคุณจริง...



จงถนอมคนเหล่านี้ไว้

อย่าปล่อยให้เขาไปจากคุณ

เพราะคุณจะเสียใจ

หากเขาเปลี่ยนไปหยิบยื่นความโชคดี

ที่ควรจะเป็นของคุณไปให้คนอื่น



คนที่รักคนที่เปลือกนอกมีอยู่เยอะเหลือเกิน

ชีวิตคนคนหนึ่ง จะมีคนที่รักคุณจริงผ่านมาสักกี่คน

ใครที่บอกว่ารักคุณ แล้วพยายามเปลี่ยนคุณ

ดึงคุณให้เดินตามทางของเขา

เขาไม่ได้รักคุณจริงหรอก...เขารักตัวเอง



จงเชื่อในพรหมลิขิต

จงเชื่อในเหตุการณ์ที่นำพาความรักมาให้

อย่าบอกว่าไม่รัก

ถ้าไม่สามารถสบตาเขาอย่างบริสุทธิ์ใจได้

อย่าบอกว่ารัก ถ้าคุณไม่รู้สึกวูบวาบเวลาอยู่ใกล้ ๆ

อย่าบอกว่าไม่คิดถึง ถ้าหัวใจไม่อาจลืม

อย่าบอกว่าคิดถึง ถ้าเพิ่งจากกันไม่ถึง 1 นาที



อย่าปล่อยให้สิ่งที่ดีที่สุดสำหรับเราหลุดลอยไป

ลองคุยกันมากขึ้น รับรู้ความรู้สึกของอีกฝ่ายด้วยใจ

จะทำให้เรารู้ว่าเราโชคดีแค่ไหนแล้วที่ได้รู้จักความรัก

อย่าปล่อยให้ใครคนใดคนหนึ่งมีน้ำตา

ทั้งๆ ที่อีกคนหนึ่งกำลังร้องไห้

อย่าปล่อยให้ใครคนใดคนหนึ่งพูด

ทั้งๆ ที่อีกคนหนึ่งไม่ต้องการฟัง



ความรักต้องมาจากความรู้สึกของคนสองคน

อย่าให้ใครคนใดคนหนึ่งหยิบยื่น

แต่อีกคนหนึ่งไม่ต้องการ



ความรักเป็นเพียงสายใยบาง ๆ

ที่มันถูกหล่อหลอมขึ้นจากความรู้สึกต่าง ๆ

ทั้งความอาทร ห่วงใย ห่วงหา คิดถึง



ความอดทนจะทำให้อุปสรรคต่าง ๆ ผ่านพ้นไปได้ด้วยดี

ความพยายามจะทำให้เราสองคนยังอยู่

ความไว้ใจจะทำให้ความรักของเรามั่นคง

ความเสมอต้น...และเสมอปลาย

จะทำให้ความรักของเราสวยงาม

และสุดท้ายความรัก ก็จะก่อตัวขึ้นเป็นความผูกพัน

สิ่งเหล่านี้จะทำให้สายใยบาง ๆ ของความรัก

กลายเป็นเชือกเส้นหนาที่ผูกคนสองคนไว้ด้วยกัน

มันจะเป็นเชือกที่มัดเราไว้ด้วยกัน

เป็นเชือกที่ทำให้เราไม่อึดอัด

และเราจะไม่ดิ้นรน...

ที่จะพยายามหลุดออกจากเชือกเส้นนี้



เมื่อได้เจอความรักที่ดีแล้ว

จงทำให้เขารู้สึกว่าเขาไม่ได้อยู่คนเดียว

อย่าปล่อยให้เขาโดดเดี่ยว

อย่าปล่อยให้เขาเดียวดาย



คิดถึงสิ่งดี ๆ ที่เราเคยมีกัน

อย่าลืมวันแรก ๆ ที่เรารู้สึกกับคน ๆ นี้

เขาเป็นคนที่ดีที่สุดแล้วสำหรับเรา

พยายามรักษาเขาไว้

เพราะเมื่อเขาหลุดลอยไปแล้ว

เราจะไม่สามารถเรียกความรู้สึกต่าง ๆ กลับมาได้อีก

เหมือนเวลาที่ไม่สามารถย้อนเดินกลับ



ทำปัจจุบันให้ดีที่สุด

เพราะอดีตแก้ไขอะไรไม่ได้อีกแล้ว

อย่าทิ้งหัวใจของคุณไว้กับอดีต

อย่าคิดว่าอดีตไม่มีวันหวนคืน

อย่าคิดว่าไม่มีพรุ่งนี้

อย่าลืมบทเรียนของเมื่อวาน



ทุกชีวิตยังมีความหวังอยู่เสมอ

จงปล่อยให้ชีวิตดำเนินต่อไป...

วันหนึ่งถ้าชีวิตหวนคืนมาสู่ทางสายเก่า..

ที่เคยทำให้คุณมีความสุข

ระหว่างเดินทางในแต่ละก้าว..

จงอย่าเดินเลี่ยงมันไปอีก



เพราะน้อยนักที่ถนนสายเดิมยังคงสภาพ

เพื่อรอให้คุณเดินย้อนกลับมา...

ลองเดินต่อไปสิ..

บางทีคุณอาจจะเจอจุดหมายที่คุณค้นหามาตลอดชีวิต

ในเส้นทางที่คุณเคยเดินเลี่ยงมันไปก็ได้...



P.s ขอขอบคุณบทความจาก ศาสตราจารย์เจริญ วรรธณสิน

       โปรดใช้วิจารณญานในการอ่าน