ความรักกับการขับรถ...

บางครั้งเรารู้ว่าเราขับรถตรงเลนแล้ว หยุดเมื่อเจอไฟเหลืองด้วยซ้ำ
ทำไมยังโดนชนได้
นั่นเพราะว่าคันข้างหลังที่ตามเรามาเขาคิดว่าไฟเหลือง
ก็ยังต้องเร่งคันเร่ง เขากำลังรีบร้อน ในขณะที่เราใจเย็น 
เช่นกันตรงกันข้าม บางขณะเขาใจเย็น แต่เรากำลังรีบร้อน
ความรักก็เหมือนกัน บางทีก็ต้องรีบ แต่บางครั้งก็ต้องใจเย็น ๆ

เมื่อขับรถเป็นใหม่ ๆ
ความรักก็ไม่ได้แตกต่างกันเลย
ฉันระวังไปเสียทุกเรื่อง จะเลี้ยว จะเปลี่ยนเลน จะเดินทางไกล

เมื่อมีความรักใหม่ ๆ ฉันดูแลจิตใจ ยอมรับ และเข้าใจ
คอยอยู่ใกล้ ๆ และมีเวลาให้คนที่ฉันรัก ชอบเสมอ
ฉันเตรียมพร้อมเสมอ

ความรักระยะแรกมักเดินไปได้สวย
เหมือนรถแล่นอยู่ในเลน
เปลี่ยนน้ำมันเครื่อง ตรวจลมยาง
แต่เมื่อเวลาผ่านไป ฉันกลับมองข้ามเรื่องง่าย ๆ
เช็กเบรก ตรวจและบำรุงรถ เท่าที่ฉันจะทำได้
ไม่ใส่ใจในรายละเอียดเล็กน้อย
แต่เมื่อคิดว่าตัวเองขับรถเป็นแล้ว
ก็ปล่อยให้ความรักเกิดแผลเป็น
บางครั้งฉันปล่อยให้
ประมาท และประสบอุบัติเหตุง่ายขึ้น
แผลเป็นความรักเรื้อรัง รักษาไม่หาย

ที่เปรียบความรักเหมือนการขับรถ เพราะอยากเตือนทุกคนให้ระวัง
"เราไม่ชนเขา เขาก็ชนเรา"
หากขับรถ ก็ควบคุมให้รถยับเยินน้อยที่สุด
และทำให้เราเจ็บตัวน้อยที่สุด

หากมีความรัก คงต้องควบคุมตัวเราให้ช้ำน้อยที่สุด
อุบัติเหตุความรักเป็นเรื่องธรรมดา ไม่มีใครอยากให้เกิด
เพราะเมื่อ รัก ชอบ ใครแล้ว
หัวใจจะถูกแบ่งที่ว่างให้เขาคนนั้นเข้าไปนั่งประจำที่

หากความรักสะดุด และต้องเกิดการเปลี่ยนแปลง
ที่ที่เดิม ที่เราเคยอยู่ เขาก็ไม่สามารถแบ่งให้ใครได้
ที่ที่เดิม ที่เขาเคยอยู่ เราก็ไม่สามารถให้ใครมานั่งแทนที่ได้


" หัวใจมันจะมีที่ว่าง ที่ไม่มีใครมาแทนที่ใครได้"

" รถที่เคยถูกชนมาแล้ว ไม่ว่าชนหนัก ชนเบา
ก็ไม่มีอู่ไหนซ่อมให้เหมือนเดิมได้ "