พักใจ:เพื่ออะไร...

มีบางครั้งเราอยากโต้เถียง ต้องการเผชิญหน้า
หรือต่อสู้เพื่อสิ่งที่เราเชื่อถือ
แต่จำเป็นหรือไม่ที่เราต้องพิสูจน์ทุกครั้ง
ว่าเราเป็นคนถูกและเขาเป็นคนผิด
จำเป็นหรือไม่ที่จะต้องดุด่าว่ากล่าวผู้อื่นอย่างรุนแรง
เพียงเพราะเขาทำไม่ได้อย่างที่เราต้องการ
เขาแต่งตัวไม่เหมือนเรา
หรือชอบฟังเพลงที่เราไม่ชอบ

การเลือกว่าจะไปกินอาหารที่ร้านไหน
หรือจะไปดูหนังเรื่องอะไร
มีความสำคัญเพียงพอที่เราจะทะเลาะกันหรือไม่
หรือเพียงแค่เพื่อนบ้านจอดรถล้ำมาทางหน้าบ้านเรา
เป็นเรื่องคอขาดบาดตาย
จนถึงกับต้องตัดสัมพันธ์กันไปเลย

มีเรื่องเล็กน้อยอย่างนี้อีกนับร้อยนับพันเรื่อง
ที่คนจำนวนมาก ถือว่าเป็นเรื่องสำคัญ
ของชีวิตที่จะต้องต่อสู้เพื่อให้ได้ชัยชนะ

เวลาที่มีรถคันอื่นขับแซงไป
นักขับรถมือเก่าที่ใจยังไม่แก่
จะรู้สึกเหมือนกับถูกเหยียบย่ำศักดิ์ศรี
โดยเฉพาะอย่างยิ่ง ถ้ารถที่แซงเป็นรถที่เก่ากว่า
ต้องเร่งเครื่องตามไปทันที
พยายามจะแซงกลับคืนให้ได้
ทั้งที่ตามปกติ ก็ไม่เคยขับรถเร็วขนาดนั้น

 
เราต้องยอมรับกับตัวเองว่า
จุดมุ่งหมายหลักของชีวิตเราไม่ได้อยู่ที่
การทำทุกอย่างให้ได้สมบูรณ์ที่สุด
เราจะต้องตัดสินใจอย่างมีสติว่า
สิ่งไหนมีค่าพอที่เราจะต่อสู้
และสิ่งไหนควรจะปล่อยให้ผ่านไป
ถ้าทำได้เช่นนั้น
เราก็สามารถจะมีชีวิตอยู่โดยปราศจากความเครียดได้

 
ถึงเวลาแล้ว ที่จะหันมาดูตัวเองว่า
เราเคยต่อสู้กับสิ่งต่าง ๆ
ด้วยเหตุผลที่ไร้สาระมาแล้วกี่เรื่อง
ถ้าเราไม่ต้องการเสียเหงื่อ
หรือเสียเลือดเนื้อ กับเรื่องที่ไม่เป็นเรื่อง
เราจะต้องเลือกให้ดีว่า มีสนามรบไหนบ้าง
ที่เราควรจะโดดลงไปสู้
บางทีถ้าเรามีโอกาสนั่งพิจารณาอย่างรอบคอบแล้ว
เราอาจจะรู้สึกว่า
เรื่องบางเรื่องที่เราเคยสู้อย่างหัวชนฝา
เป็นเรื่องที่ไม่ได้เรื่องเลยจริง ๆ

ฮั่นแน่! คุณเป็นแบบนี้บ้างหรือเปล่า