“การเป็นเจ้าฟ้านี่ช่างลำบากเหลือเกิน..”

โดยในวันนี้ได้หยิบบางช่วงของบทความ ในหนังสือ "สี่เจ้าฟ้า" ฉบับเรียบเรียงใหม่โดย ลาวัณย์ โชตามระ ที่กล่าวถึงช่วงวัยเยาว์ของ สมเด็จพระเจ้าอยู่หัวมหาวชิราลงกรณ บดินทรเทพยวรางกูร รัชกาลที่10 ไว้อย่างน่าสนใจ อีกทั้งยังเผยให้เห็นความรู้สึกแบบเด็กไร้เดียงสาของพระองค์ไว้อย่างน่าเอ็นดู โดยมีเนื้อหาดังนี้

เมื่อเสด็จกลับจากโรงเรียนแล้ว ก่อนจะเสด็จเข้าบรรทมตอนหัวค่ำ ทูลกระหม่อมฟ้าชาย (พระยศในขณะนั้น) จะต้องเข้าเฝ้าฯ พระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัว และสมเด็จพระนางเจ้าฯ พระบรมราชินีนาถ เพื่อรับพระบรมราโชวาท และทรงสวดมนต์ก่อนบางครั้งที่ทรงสอบได้ที่ต่ำกว่าที่ควร ซึ่งแสดงให้เห็นว่าทรงเอาพระทัยใส่ในการเรียนน้อยไป ก็ทรงได้รับการคาดคั้นให้ทรงศึกษาให้ดีขึ้น ซึ่งทูลกระหม่อมก็ทรงทำได้ แสดงให้เห็นว่าจะทรงทำอะไรก็ทรงทำได้ อยู่ที่จะทรงทำหรือไม่เท่านั้น พระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัว และสมเด็จพระนางเจ้าฯ พระบรมราชินีนาถ จะทรงได้รับสมุดรายงานการศึกษาของทูลกระหม่อมทุกพระองค์อยู่เสมอ และทรงตรวจตราวินิจฉัยอย่างถี่ถ้วนทุกครั้งทรงเล่นกับทูลกระหม่อมทุกพระองค์ แต่ในขณะเดียวกันก็จะพระราชทานความรู้ควบคู่ไปด้วย หลังการรับพระบรมราโชวาท ทูลกระหม่อมฟ้าชายมักทรงรำพันว่า "การเป็นเจ้าฟ้านี่ช่างลำบากเหลือเกิน จะทำอะไรก็ต้องระวังความรู้สึกของคนไปหมด ทำตามพระทัยไม่ได้"