ต้องภาวนาให้จิตเป็นหนึ่งเดียวกับธรรมชาติ
มัจจุราชจึงจะมองหาจิตเธอไม่เห็น
ถ้ายังเข้าถึงสภาวะจิตเดิมไม่เป็น
จะต้องหลงประเด็นสิ่งเกิดดับไปอีกนาน
ระวัง จะหลงประเด็นกับสิ่งที่เกิด
ดับ จงหันกลับคืนสู่เคหสถาน(ความเป็นกลาง)
อย่า ให้มีตัวเราเข้าไปเป็นประธาน
แล้วพวกยมบาลก็จะตามหาจิตเราไม่เจอ
เมื่อไม่มี ตัวประธานเป็นผู้ก่อภพ
เวลากระทบก็เป็นลบหมดความหมาย
ไม่เป็น บวกดั่งแต่ก่อนพาเกิดตาย
ให้เวียนว่ายในสามภพ จบไม่เป็น.
ส่วนมากเราจะทำเพื่อเอา เป็นบวก คือ สร้างกุศลเยอะๆ ไม่ทำเพื่อละอัตตาตัวตน ทำเพื่อเอาจะเป็นโลกีย์ แต่ถ้าทำฟรีๆจะเข้าข่ายโลกุตตระโดยอัตโนมัติ
ทำเพื่อธรรมไปตามหน้าที่ อย่าให้จิตนั้นมีคอร์รัปชั่น
เห็นจิตกับสิ่งแวดล้อมเป็นสิ่งเดียวกัน ก็อยู่พรหมจรรย์เรื่องการภาวนา
(พระโมฆราชเคยทูลถามพระพุทธเจ้าเรื่องการหลบพยามัจจุราช
พระไตรปิฎก เล่มที่ ๒๕ พระสุตตันตปิฎก เล่มที่ ๑๗
ขุททกนิกาย ขุททกปาฐะ-ธรรมบท-อุทาน-อิติวุตตกะ-สุตตนิบาต)
จากหนังสือ ปัจจุบันจิต ปัจจุบันธรรม
พระอาจารย์เรวัติ สุปภาโต
สำนักสงฆ์พุทธเจดีย์คีรีเขต