ลำนำกลอน++พระคุณแม่++*** แด่คนที่รักแม่ทุกคน ***

          พระคุณแม่

พระคุณแม่ เรื่มแต่ ปฏิสนธิ์
แม่จะทน อุ้มท้อง เหมือนครองไข้
จะลุกนั่ง ไม่ถนัด อึดอัดใจ
จนลูกได้ ย่างเข้า เก้าเดือนปลาย

แม่เจ็บปวด รวดร้าว เมื่อคราวคลอด
เจ็บตลอด กายา น่าใจหาย
ต้องล้มหมอน นอนซม ระทมกาย
เสี่ยงความตายแต่ละครั้งหลั่งเลือดนอง

ถึงคราวคลอด ออกมา เป็นทารก
แม่กอดกก กล่อมไกว มิให้หมอง
ป้อนข้าวน้ำนมสรรพประคับประคอง
รื้นยุงป้อง ปัดให้ มิไต่ตอม

ยามลูกป่วย ช่วยรักษา ป้อนยาหยูก
ความรักลูก ยิ่งชีวิต จิตถนอม
อดหลับนอน ค่อนรุ่ง ยุงมันตอม
แม่ก็พร้อม ใจพลี ชีวิตตน

สอนลูกน้อย ยืนั่ง เดินตั้งไข่
สอนลูกให้ มีสำเนียง เสียงเรียกขาน
เสียงพ่อจ๊ะ แม่จ๋า น่าชื่นบาน
ลูกคืบคลาน เดินวิ่ง ยิ่งยินดี

หมั่นอบรม บ่มนิสัย แต่วัยย่อม
ให้เพียบพร้อม มารยาท เสริมศักดิ์ศรี
ลูกดื้อดึง ถือฐิติ ไม่เข้าที
ถึงเฆี่ยนตี ท่านก็ยัง หลั่งน้ำตา

ลูกได้ดี ท่านนี้ พลอยมีสุข
ลูกมีทุกข์ ใจเพียร คอยเยียนเยี่ยม
ลูกยากเย็น เข็นใจ ใครจะเทียม
ท่านพลอยเตรียมตรอมเข็นเป็นทุกข์ตาม

แม้ลูกตน ชั่วช้า สารพัด
สังคมตัด ขาดสะบั้น พากันหยาม
ท่านก็รู้ อยูว่า ลูกข้าทราม
แต่ด้วยความ อาลัย ตัดไม่ลง

รักใดไหน จะเท่า แม่รักลูก
เฝ้าพันผูก ห่วงใย ใจพะวง
อันรักอื่น หมื่นแสน แม้นมั่นคง
ไม่มั่นคง จีรัง ดังแม่รัก